مقایسه ی اثر دریافت پروبیوتیک از مسیر دهان با مسیر کلوآک (تنقیه) بر ریخت شناسی روده ی باریک و عملکرد بلدرچین های ژاپنی

در این پژوهش، اثر مسیرهای مختلف دریافت پروبیوتیک بر  عملکرد و ریخت­شناسی روده باریک بلدرچین ژاپنی بررسی شد. تعداد 144 قطعه جوجه یک روزه بلدرچین ژاپنی پس از خروج از تخم  به سه گروه آزمایشی تقسیم شدند و به روش­های مختلف، پروبیوتیک به دستگاه گوارش آنها وارد شد. گروه­های آزمایشی: الف) شاهد (پروبیوتیک دریافت ننمود)، ب) گاواژ دهانی (پروبیوتیک را به صورت مصرف اجباری به روش تخلیه به درون چینه­دان دریافت نمود)، پ) کلوآکی (پروبیوتیک را به صورت مصرف اجباری به روش تخلیه به درون کلوآک دریافت نمود). در پایان روز 35 پس از توزین تمامی پرنده­ها، تعداد سه پرنده از هر تکرار (12 قطعه بلدرچین برای هر گروه آزمایشی)  به روش جابجایی مهره گردن کشته شدند و نمونه­گیری از روده باریک آنها انجام شد. بیشترین وزن بدن، افزایش وزن و مصرف خوراک در گروه گاواژ دهانی مشاهده شد که با گروه شاهد تفاوت معنی­دار داشت (05/0p <)، اما با گروه کلوآکی تفاوت معنی­داری نشان نداد. ضریب تبدیل غذایی در بین گروه­های آزمایشی تفاوت معنی­داری نداشت. آنالیز داده­ها نشان داد که مسیرهای مختلف ورود پروبیوتیک به دستگاه گوارش، تفاوت معنی­داری در طول دوازدهه ایجاد نکردند، اما ورود پروبیوتیک از مسیر کلوآک باعث افزایش طول ایلیوم شد (05/0p <). ارتفاع پرز و عمق کریپت ناحیه دوازدهه در گروه دهانی بیشتر از شاهد بود (05/0p <)، اما نسبت به گروه کلوآکی افزایش معنی­داری نداشت. در ایلیوم، گروه کلوآکی پرزهای بلندتری نسبت به گروه گاواژ دهانی و شاهد داشت (05/0p <). عمق کریپت دوازدهه در گروه گاواژ دهانی بیشتر از گروه شاهد بود (05/0p <)، اما نسبت به گروه کلوآکی افزایش معنی­داری نداشت. عمق کریپت­های ایلیوم در بلدرچین­های گروه کلوآکی بیشتر از گروه شاهد بود (05/0p <)، هرچند که افزایش اندکی نسبت به گروه گاواژ دهانی داشت. در هر دو گروه تیمار شده با پروبیوتیک، سلول­های گابلت تولیدکننده موسین اسیدی و گابلت­های تولیدکننده موسین خنثی در هر دو بخش روده باریک، بیشتر از گروه شاهد بودند (05/0p <). بر اساس نتایج این تحقیق مسیر ورود پروبیوتیک بر محل تاثیرگذاری آن در روده و ریخت­شناسی روده موثر است.